การตีตราทางสังคมมักเป็นอคติหรือไม่ยอมรับ

หรือการเลือกปฏิบัติทางสังคมต่อบุคคลที่มีพื้นฐานมาจากลักษณะทางสังคมที่รับรู้หรือสังเกตได้ ซึ่งทำหน้าที่แยกพวกเขาออกจากคนอื่นๆ ในกลุ่มสังคม ตัวอย่าง ได้แก่ เชื้อชาติ ศาสนา รสนิยมทางเพศ ความพิการ สติปัญญา อายุ และสถานะในชุมชน ความอัปยศในบางครั้งอาจขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริงที่ว่าบุคคลนั้นเป็นผู้รับการเลือกปฏิบัติทางสังคม และบางครั้งก็ขึ้นอยู่กับการรับรู้ในตนเองของแต่ละคน

ความอัปยศเป็นคำที่อธิบายความรู้สึกหรืออารมณ์ทางอารมณ์ ประสบการณ์นี้สามารถรับได้โดยบุคคลเท่านั้น หรืออาจได้รับผลกระทบจากสถาบัน สมาคม กลุ่ม หรือสังคม อาจเป็นลบหรือบวกก็ได้ขึ้นอยู่กับมุมมองที่ได้รับ คำนี้ ถูกใช้ครั้งแรกเพื่ออ้างถึงความอัปยศของความเจ็บป่วยทางจิต นี่เป็นเพราะความอัปยศของความเจ็บป่วยทางจิตเป็นอันตรายต่อความสามารถของบุคคลในการรักษาสถานะทางสังคมที่ยอมรับได้ซึ่งการตีตราทางสังคมกลายเป็นที่รู้จักว่าเป็นความอัปยศของความเจ็บป่วยทางจิต

ความอับอายไม่ได้เป็นผลโดยตรงจากการเลือกปฏิบัติเสมอไป ผู้ที่เคยถูกเลือกปฏิบัติในอดีตอาจแสดงพฤติกรรมบางอย่างที่ตอกย้ำความอัปยศของประสบการณ์ในอดีตของตน ตัวอย่างเช่น บุคคลที่ตกเป็นเหยื่อของการเลือกปฏิบัติในอดีตอาจมีพฤติกรรมก้าวร้าวหรือไม่สุภาพ สิ่งนี้สามารถมองในแง่ลบโดยนายจ้างที่มีศักยภาพ ในกรณีนี้ การเลือกปฏิบัติเป็นสาเหตุของการตีตรา แทนพฤติกรรมเชิงลบ

คนที่มีพฤติกรรมเชิงลบเหมือนกันอาจมีความภาคภูมิใจในตนเองต่ำ หากการตีตราจากประสบการณ์ในอดีตของบุคคลนั้นยังคงอยู่ บุคคลนั้นอาจแสดงพฤติกรรมนี้ต่อไปเพื่อพยายามเพิ่มความนับถือตนเองและศักดิ์ศรีของตน

ความคิดที่เย้ยหยันสามารถฝังอยู่ในจิตใจ สิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อบุคคลนั้นเชื่อว่าตนด้อยกว่าคนอื่นในลักษณะที่ไม่อยู่ในความเป็นจริง โดยการเชื่อในตัวตนภายในของคุณ คุณสามารถเสริมสร้างความเชื่อที่สร้างความเชื่อที่ว่าคุณด้อยกว่าเพื่อที่จะคงไว้ซึ่งความเชื่อ

บางครั้ง คนๆ หนึ่งรับรู้ถึงความอัปยศทางสังคมที่อยู่รอบตัวพวกเขา แต่เลือกที่จะไม่ทำอะไรกับมัน ในกรณีนี้ บุคคลนั้นเลือกที่จะเพิกเฉยต่อตราบาปทางสังคม แทนที่จะแสวงหาการสนับสนุนทางสังคม นี่อาจเป็นสัญญาณว่าบุคคลนั้นไม่ต้องการเปลี่ยนพฤติกรรมหรือไม่ทราบว่าตนกำลังทำผิด

ประสบการณ์ส่วนตัวของความอัปยศสามารถประจักษ์ได้หลายวิธี บุคคลอาจรู้สึกไม่สบายและอับอายอย่างมากที่รูปร่างหน้าตาของตนเองหรือที่ภาษากายของตนเอง พวกเขาอาจจะรู้สึกประหม่ามากว่าได้กลิ่นหรือรู้สึกอย่างไรเป็นประจำ ซึ่งอาจเป็นผลมาจากโภชนาการที่ไม่ดี ความเครียด การนอนหลับไม่ดี คอเลสเตอรอลสูง ความเครียด การออกกำลังกายที่มากเกินไป หรือการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์

ความอัปยศเป็นเรื่องยากที่จะเอาชนะได้เพราะสามารถควบคุมชีวิตของบุคคลได้ การทำเช่นนี้อาจทำให้เข้ากับเพื่อนร่วมงาน ครอบครัว และนายจ้างได้ยาก

เมื่อบุคคลมีความอัปยศ

มันสามารถมีผลทางอารมณ์ในชีวิตของพวกเขา ความอัปยศสามารถป้องกันบุคคลจากการใช้ชีวิตที่พวกเขาต้องการเพราะพวกเขากลัวสิ่งที่คนอื่นจะคิด เชื่อ หรือทำ

หากบุคคลไม่มีตัวอย่างการเลือกปฏิบัติที่บันทึกไว้จริง ผลกระทบของประสบการณ์ในอดีตจะยังคงอยู่ในใจนานหลายปี สิ่งนี้สร้างคำทำนายที่เติมเต็มในตนเอง โดยที่บุคคลนั้นจะหวาดกลัวและไม่เต็มใจที่จะมีชีวิตที่มีสุขภาพดี แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจก็ตาม การกลัวการตีตราจะทำให้บุคคลไม่สามารถเข้าถึงทรัพยากรที่จำเป็นในการจัดการปัญหาของตนได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในอนาคต.

เพื่อจะพ้นมลทินจากประสบการณ์ที่ผ่านมา บุคคลนั้นต้องใช้เวลาในการรักษา การรับการบำบัดและรับคำปรึกษาเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการรักษา เมื่อบุคคลสามารถจัดการกับอารมณ์เชิงลบของตนได้ พวกเขาสามารถเริ่มหลุดพ้นจากความอัปยศที่ตนสร้างขึ้นได้ และเริ่มก้าวไปข้างหน้าอย่างมีความหวังและมองโลกในแง่ดี

เมื่อผู้คนเริ่มหลุดพ้นจากการตีตราในอดีต พวกเขาสามารถเผชิญกับปัญหาของตนเองได้โดยตรง และสร้างความรู้สึกในตนเองที่แข็งแกร่งขึ้น เมื่อเผชิญหน้ากับความกลัว ในที่สุดพวกเขาก็ภูมิใจที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา